Grupa
Kuchnia Friuli - Wenecji Julijskiej
Friuli - Wenecja Julijska
Friulijska pełnia smaku
Kuchnie regionalne

Region Friuli – Wenecja Julijska nie jest tak popularny jak Toskania czy Lacjum, na dodatek bywa często mylony z innym regionem – Wenecją Euganejską. Położony na północy Włoch, z dala od turystycznych szlaków, może przynieść wiele radości kulinarnej. I choćby z tego powodu warto tu zajrzeć.

 

Stolicę regionu jest Triest, miasto niezwykle kosmopolityczne, otwarte na obce wpływy, dumne ze swej historii i tradycji. Spotykają się tu wpływy z różnych stron Europy, austriackie, węgierskie, słoweńskie czy chorwackie. Triest wyprzedza resztę regionu, w mniejszych miejscowościach królują tradycje i potrawy rodzime, lokalne, nie ma tak wielkiego zainteresowania obcymi wpływami jak w stolicy. Region ma bogatą historię, ale nie należał do bogatych, więc dominowała raczej typowa cucina povera. Sytuację poprawiła przywieziona przez zdobywców amerykańska kukurydza. Łatwo się ją uprawiało, była nieskomplikowana w obróbce. Do dziś polenta stanowi jeden z najistotniejszych, choć obecnie jada się jednak w nieco bardziej wyrafinowany sposób.

 

Wśród regionalnych przysmaków są też zupy fasolowe, dość pikantne i bardzo treściwe. W potrawie zwanej jota z fasolą spotyka się z kiszoną kapustą, przerośniętym boczkiem, ziemniakami, czosnkiem i oliwa z oliwek, to naprawdę sycąca propozycja.

 

Z kolei frico to placek z ziemniakami, cebulą i serem montasio, smażony tak długo, aż stanie się chrupiący. Montasio powstał mniej więcej osiem stuleci temu, jest to więc jeden z najstarszych serów włoskich. Wyrabiany z krowiego mleka, od 1986 roku chroniony certyfikatem DOC, występuje w trzech wariantach – świeży o łagodnym smaku, mezzano dojrzewający od 5 do 10 miesięcy o nieco bardziej wyrazistym smaku oraz stravecchio o  korzenno-pikantnym smaku. Świeży nadaje się do przekąsek, dojrzały z powodzeniem może zastąpić parm4ezan.

 

Warta spróbowania jest też szynka z San Daniele, która jest chroniona certyfikatem DOC. Nadal produkowana jest tradycyjnymi metodami, wykorzystując mięso miejscowych świń. Warunki w magazynach położonych w okolicach miejscowości San Daniele doskonale wpływają na dojrzewanie szynki. Podaje się ją potem na przykład z figami lub słodkim dojrzałym melonem.

 

Wśród słodyczy królują ciasta, na przykład zawijane ślimaczki o nazwie presniz z orzechami, rodzynkami i kandyzowanymi owocami i ciasto drożdżowe zwane pinza. Idealnie smakują do win deserowych. W regionie chętnie pija też wytwarzaną w okolicy grappę.

OCEŃ WPIS

5
liczba głosów: 1
BRAK WPISÓW

DODAJ KOMENTARZ