Należy do absolutnej czołówki produktów, które rozsławiają włoską kuchnię. Jego specyficzny smak pojawia się w przystawkach, spowija smakiem makarony, towarzyszy daniom głównym. Rozbudza zmysły i kulinarną wyobraźnię. Jest lekko pikantny, nieco bardziej charakterny niż parmezan, choć w wielu daniach z powodzeniem może go zastępować.
Pecorino to ser podpuszczkowy, wytwarzany z mleka owczego. Należy do kategorii serów dojrzewających. Im dłużej dojrzewa, tym jego smak staje się bardziej pikantny. Dawniej przygotowywali go pasterze wypasający owce w górach, dziś wytwarza się go w znacznie większych, lepiej przygotowanych wytwórniach.
Najbardziej popularne są dwie odmiany lokalne: Pecorino Romano wytwarzane w Lacjum oraz Pecorino Toscano pochodzące, jak nazwa wskazuje, z Toskanii. Odmian jest jednak więcej. W Polsce można też kupić Pecorino Sardo z Sardynii, we Włoszech spróbować też można na przykład Pecorino Siciliano. Wszystkie cztery mają certyfikat DOP. W ramach regionów istnieją podziały na podkategorie, o palmę pierwszeństwa walczą różne miasta danego regionu. I tak na przykład w Toskanii za najlepsze uważa się sery z malowniczej Pienzy, położonej niedaleko od Sieny. Nazwa pecorino może też określać na przykład sposób wytwarzania, na przykład pecorino di fossa, dojrzewający w specjalnych grotach. Tak naprawdę dwa sery mające w nazwie pecorino mogą się między sobą bardzo różnić konsystencją, miękkością i wyrazistością smaku.
Pecorino dobrze się komponuje z wieloma ziołami i przyprawami, dlatego bardzo często przy jego wytwarzaniu dorzucane są do niego różne dodatki. Bywa otulany ziołami, do środka dodaje się oliwki, pieprz czy trufle. Wszystko to wpływa na ostateczny smak konkretnego sera, dlatego zawsze warto spróbować dane pecorino przed zakupem, rzecz jasna, jeśli jest taka możliwość. Na szczęście we Włoszech nie jest to zwykle problemem.
Ser ten z racji swego intensywnego, nieco pikantnego smaku potrafi doprawić cała potrawę. Z dodatkiem pieprzu może uczynić zwykły makaron wyrafinowaną pastą znaną jako cacio e pepe. Jest doskonały na deskę serów, lubi słodkawe dodatki, takie jak konfitury, na przykład z pomidorów czy czerwonej cebuli. Dobrze się zgrywa z figami i nieco bardziej wytrawnym, ciemnym miodem. Pokrojony w wiórki podkreśli smak gotowanych i duszonych warzyw. Można go używać tak samo jak parmezan, posypując startym makarony, dorzucając do polenty czy risotta. Pojawia się częściej w daniach z regionów, gdzie jest wytwarzany, więc miłośnicy jego specyficznego smaku powinni szukać inspiracji głównie w kuchni rzymskiej, toskańskiej, sardyńskiej. Jeśli podajemy do niego wino, nie powinno być zbyt łagodne. Taki ser potrzebuje charakternego partnera w winie, w przeciwnym razie zdominuje go i odbierze smak.
DODAJ KOMENTARZ
-
Recenzje książek kulinarnych
- Annie Hawes, Extra Virgin
- Carla Bardi, Oliwa - Historia. Zdrowie. Smak.
- Beth Elon, Smakując Toskanię. Apetyczna podróż po magicznych włoskich zakątkach.
- Frances Mayes, Codzienność w Toskanii
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Orvieto. Miłość w Umbrii.
- Giulia Scarpaleggia, Kocham Toskanię
- Suzanne Carreiro, Sekrety domowej kuchni Włochów
- Matthew Fort, Słodki jak miód, kwaśny jak cytryny
- Marlena de Blasi, Smaki południowej Italii
- Gino D’Acampo, Włoskie dania makaronowe
- 222 łatwe przepisy kuchni włoskiej, Akademia Barilla
- Cristina Bottari, MammaMia. Prawdziwa kuchnia włoska
- Laura Zavan, Gotowanie krok po kroku. Kuchnia włoska
- Tracey Lawson, W miasteczku długowieczności. Rok przy włoskim stole
- Beth Elon, Smakując Toskanię
- Penelope Green, Na północ od Capri
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Toskanii
- Matthew Fort, Apetyt na Italię
- Frances Mayes, Pod słońcem Toskanii
- David Shalleck, Erol Munuz, Śródziemnomorskie lato
- Donna Leon, Roberta Pianaro, Szczypta Wenecji, czyli ulubione dania komisarza Brunettiego
- Dave deWitt „Kuchnia Leonarda da Vinci. Sekretna historia kuchni włoskiej”
- Małgorzata Caprari „Kuchnia włosko-polska i polsko-włoska dla początkujących”
- Diane Holuigue „Księga smaków Toskanii”
- Sophie Braimbridge „Kuchnia włoska”
- Tessa Capponi-Borawska “Moja kuchnia pachnąca bazylią”
- Nigella Lawson „Nigellissima. Włoskie inspiracje”
- Miriano Baldacci „Kuchnia Miriano. Toskańska radość gotowania”
- Elena Kostioukovitch „Sekrety włoskiej kuchni”
- Jamie Oliver „Włoska wyprawa Jamiego”
-
Produkty włoskie
- Brunello di Montalcino
- Ricotta
- Liquore Strega
- Szynka San Daniele
- Mascarpone
- Limoncello
- Pecorino
- Lardo
- Radicchio
- Szparagi
- Guanciale
- Nebbiolo
- Branzino
- Grappa
- Cantucci
- Roszponka
- Oregano
- Rozmaryn
- Bazylia
- Gorgonzola
- Fenkuł
- Bakłażan
- Soczewica
- Mozzarella
- Farro
- Karczochy
- Chianti
- Oliwa z oliwek, smak południowego szczęścia
- Pikantny charakter parmezanu
- Królowa rukola
-
Kuchnie regionalne
- Kuchnia Sardynii
- Kuchnia Apulii
- Kuchnia Abruzji i Molise
- Kuchnia Doliny Aosty
- Kuchnia Marche
- Kuchnia Trydentu - Górnej Adygi
- Kuchnia Piemontu
- Kuchnia Ligurii
- Kuchnia Friuli - Wenecji Julijskiej
- Kuchnia Lombardii
- Kuchnia Sycylii
- Kuchnia Wenecji
- Kuchnia Kampanii
- Kuchnia Kalabrii
- Kuchnia Toskanii
- Kuchnia Umbrii
- Kuchnia Lacjum
- Kuchnia Emilii-Romanii