Soczewica wciąż jeszcze bywa w Polsce traktowana jak zagraniczna ciekawostka. Na szczęście jej sytuacja w polskich kuchniach powoli się zmienia i coraz więcej docenia jej kulinarne możliwości. Włosi cenią ją od dawna.
Uprawiano ją na Bliskim Wschodzie i w starożytnym Egipcie, eksportowano do Rzymu, gdzie soczewica cieszyła się dużym wzięciem. Wspomina się o niej nawet w Biblii. Była bardzo popularnym pokarmem ludzi biedniejszych, jedna miska nie tylko likwidowała poczucie głodu, ale też dostarczała wiele cennych składników, zapewniając zdrowie i siłę do pracy. Zawiera bardzo dużo białka, do tego potas, fosfor i żelazo. Jest jednym z ważniejszych składników diety wegetariańskiej. Jej nazwa odwołuje się do soczewkowatego kształtu nasion, zbieżność ta widoczna jest zresztą również innych językach, np. we włoskim (lenticchia od lente).
W sprzedaży są różne kolory soczewicy. Można kupić czerwoną, zieloną i brązową. Brązowa jest najtwardsza, więc można ją namoczyć na kilkadziesiąt minut przed gotowaniem, pozostałe odmiany można od razu gotować. Nie wymagają długiego pozostawania na ogniu, zazwyczaj wystarcza pół godziny, czasami nieco dłużej. Czerwona gotuje się nawet krócej, lubi się przy tym rozgotowywać, świetnie więc nadaje się jako składnik zup i potrawek, dodatkowo je zagęszczając. Brązowa i zielona sprawdza się na przykład w sałatkach, na przykład z dodatkiem czosnku, świeżych ziół i dobrej jakościowo oliwy. Wszystkie soczewice podczas gotowania pęcznieją, trzeba to brać pod uwagę, najpierw odmierzając wodę, potem przygotowując pozostałe składniki.
Włosi w kształcie nasion soczewicy dostrzegli nie tylko soczewki, ale też drobne monety. Dlatego soczewica stała się na Półwyspie Apenińskim symbolem bogactwa i obowiązkowym elementem noworocznego posiłku. Zjedzenie zupy lub potrawki z soczewicą ma przynosić pieniądze w rozpoczynającym się roku. Do przyrządzenia takiego dania często bierze się również pomidory, które dobrze łączą się z sycącym smakiem soczewicy, a żeby zwiększyć treściwość dania Włosi nieraz dorzucają jeszcze drobny makaron. W ten sposób jest bardzo włosko, smacznie, zdrowo i… na bogato.
DODAJ KOMENTARZ
-
Recenzje książek kulinarnych
- Annie Hawes, Extra Virgin
- Carla Bardi, Oliwa - Historia. Zdrowie. Smak.
- Beth Elon, Smakując Toskanię. Apetyczna podróż po magicznych włoskich zakątkach.
- Frances Mayes, Codzienność w Toskanii
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Orvieto. Miłość w Umbrii.
- Giulia Scarpaleggia, Kocham Toskanię
- Suzanne Carreiro, Sekrety domowej kuchni Włochów
- Matthew Fort, Słodki jak miód, kwaśny jak cytryny
- Marlena de Blasi, Smaki południowej Italii
- Gino D’Acampo, Włoskie dania makaronowe
- 222 łatwe przepisy kuchni włoskiej, Akademia Barilla
- Cristina Bottari, MammaMia. Prawdziwa kuchnia włoska
- Laura Zavan, Gotowanie krok po kroku. Kuchnia włoska
- Tracey Lawson, W miasteczku długowieczności. Rok przy włoskim stole
- Beth Elon, Smakując Toskanię
- Penelope Green, Na północ od Capri
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Toskanii
- Matthew Fort, Apetyt na Italię
- Frances Mayes, Pod słońcem Toskanii
- David Shalleck, Erol Munuz, Śródziemnomorskie lato
- Donna Leon, Roberta Pianaro, Szczypta Wenecji, czyli ulubione dania komisarza Brunettiego
- Dave deWitt „Kuchnia Leonarda da Vinci. Sekretna historia kuchni włoskiej”
- Małgorzata Caprari „Kuchnia włosko-polska i polsko-włoska dla początkujących”
- Diane Holuigue „Księga smaków Toskanii”
- Sophie Braimbridge „Kuchnia włoska”
- Tessa Capponi-Borawska “Moja kuchnia pachnąca bazylią”
- Nigella Lawson „Nigellissima. Włoskie inspiracje”
- Miriano Baldacci „Kuchnia Miriano. Toskańska radość gotowania”
- Elena Kostioukovitch „Sekrety włoskiej kuchni”
- Jamie Oliver „Włoska wyprawa Jamiego”
-
Produkty włoskie
- Brunello di Montalcino
- Ricotta
- Liquore Strega
- Szynka San Daniele
- Mascarpone
- Limoncello
- Pecorino
- Lardo
- Radicchio
- Szparagi
- Guanciale
- Nebbiolo
- Branzino
- Grappa
- Cantucci
- Roszponka
- Oregano
- Rozmaryn
- Bazylia
- Gorgonzola
- Fenkuł
- Bakłażan
- Soczewica
- Mozzarella
- Farro
- Karczochy
- Chianti
- Oliwa z oliwek, smak południowego szczęścia
- Pikantny charakter parmezanu
- Królowa rukola
-
Kuchnie regionalne
- Kuchnia Sardynii
- Kuchnia Apulii
- Kuchnia Abruzji i Molise
- Kuchnia Doliny Aosty
- Kuchnia Marche
- Kuchnia Trydentu - Górnej Adygi
- Kuchnia Piemontu
- Kuchnia Ligurii
- Kuchnia Friuli - Wenecji Julijskiej
- Kuchnia Lombardii
- Kuchnia Sycylii
- Kuchnia Wenecji
- Kuchnia Kampanii
- Kuchnia Kalabrii
- Kuchnia Toskanii
- Kuchnia Umbrii
- Kuchnia Lacjum
- Kuchnia Emilii-Romanii