Grupa
SEKRETY KUCHNI
Brunello di Montalcino to niewielka apelacja, ale jej sława we Włoszech i na świecie sprawia, że należy do najbardziej poszukiwanych i cenionych.
Ricotta właściwie nie jest klasycznym serem, a jedynie produktem ubocznym produkcji sera.
Żółty likier wiele obiecuje, jest naprawdę nie z tego świata.
Prosciutto di San Daniele to jeden z najbardziej znanych i cenionych produktów z regionu Friuli-Wenecja Giulia.
Mascarpone jest śmietankowy i tłusty, dlatego doskonale radzi sobie jako dodatek do sosów i zup. I do deserów.
Ma w sobie coś magicznego, co sprawia, że już po pierwszym łyku dusza zaczyna się uśmiechać.
Jego specyficzny smak pojawia się w przystawkach, spowija smakiem makarony, towarzyszy daniom głównym.
To przysmak serwowany najczęściej w eleganckich, cieniutkich plastrach, podawany z dobrym chlebem, cudownie ziołowy i aromatyczny.
Gorzkawy smak radicchio wymaga rozważnego stosowania, starannego dokomponowywania pozostałych ingrediencji.
Znane są w Europie od renesansu, szybko polubili je Włosi, potem królewskie warzywo podbiło stoły francuskie, angielskie, amerykańskie.
Można go jeść na surowo, najczęściej jednak jest składnikiem sosów do makaronu. Lubi towarzystwo cebuli, pomidorów i pikantnych papryczek.
Do samego końca nie wiadomo, czy dadzą wino przeciętne czy wybitne. Ale jeśli wszystko im sprzyja, tworzą prawdziwe arcydzieła.
Warto zaprzyjaźnić się z rybą, którą do swoich kuchni zaprosili już dawno temu Włosi, Grecy, Chorwaci czy Turcy.
Wystarczy jedna wizyta we Włoszech, jedna wizyta we włoskim sklepie, by grappa pojawiła się w naszej pamięci i już tam została, kojarząc się na zawsze z Italią.
Niepozorne, ale pełne smaku
Listki smakują delikatnie, wyczuwa się lekki aromat i smak orzechowy.
Uwodząco aromatyczne ziółko, które niezmiennie kojarzy się ze słoneczną kuchnią z Półwyspu Apenińskiego.
Trudno wyobrazić sobie bez niego prawdziwą południową kuchnię. To jego aromatom zawdzięczamy specyficzny smak wielu mięs i warzyw.
Jej zielone liście wydają się nierozerwalnie związane z włoską kuchnią.
Poprzetykana zielonymi żyłkami, kusi swym wyglądem i smakiem. Jest zadziwiająco uniwersalna.
Cudownie aromatyczny, egzotycznie anyżkowy, pełen słońca.
Trzeba wyczucia i wyobraźni, by zamienić bakłażana w kulinarnego króla.
Wciąż jeszcze bywa w Polsce traktowana jak zagraniczna ciekawostka. Na szczęście coraz rzadziej.
Nie sposób wyobrazić sobie włoskiej kuchni bez tych białych kul, łagodnie spoczywających w zalewie.
Te niepozorne ziarna uruchamiają wyobraźnię, stając się elementem sałatek na ciepło i na zimno, chleba, zup, farszów i makaronów.
Oryginalny kształt karczochów sprawia, że po prostu nie można ich nie zauważyć. Problem w tym, że niewiele osób wie, co z nimi dalej zrobić.
Nawet ci, którzy o winie nie mają bladego pojęcia, kojarzą nazwę wina Chianti.
Wszystko zaczyna się od gajów oliwnych, które oplatają nasłonecznione wzgórza we Włoszech, Hiszpanii czy Grecji.
Zazwyczaj posypuje się nim rozmaite dania makaronowe, ale parmezan daje znacznie więcej możliwości. Wszak to absolutna serowa elita.
Żaden miłośnik nowoczesnej kuchni o południowych korzeniach nie wyobraża sobie dziś bez niej życia.