Trudno wyobrazić sobie bez niego prawdziwą południową kuchnię. To jego aromatom zawdzięczamy specyficzny smak wielu mięs i warzyw. Trzeba go używać rozsądnie, bo dodany w zbyt dużych ilościach przytłumi możliwości innych składników. Potrafi jednak oczarować i zdobyć serce każdego smakosza, szczególnie tego, któremu bliskie są słoneczne smaki i mocne, południowe zapachy.
Rozmaryn to wieloletni krzew. W Polsce bez trudu można go hodować w doniczkach i przydomowych ogródkach, osiąga wysokość kilkudziesięciu centymetrów. W cieplejszych warunkach południowych potrafi sięgnąć znacznie wyżej. Nietrudno go rozpoznać, jego listki przypominające igiełki sprawiają, że rozmaryn od razu rzuca się w oczy. Jest stosowany świeży i suszony. Ponieważ iglaste listki są dość twarde, często do dania dorzuca się gałązkę, a gdy ta odda cały swój smak i aromat, wyjmuje się ją, by nie przeszkadzała w jedzeniu.
Jak większość ziół z włoskiej kuchni, także i on w dawnych czasach był uznawany za ziele magiczne, dodawano go do kadzideł podczas rozmaitych obrzędów religijnych. Miał chronić przed nieszczęściami w podróży. Uważano, że poprawia koncentrację i pamięć. Wiele wieków później nadal podtrzymywano przekonanie, że jest to roślina niezwykle cenna dla człowieka, choć zmieniły się argumenty i zakres jego dobroczynności. Poza kuchnią chętnie wykorzystuje się go do kosmetyków, na przykład ujędrniających i poprawiających krążenie. W medycynie między innymi działa przeciwreumatycznie, poprawia trawienie, chroni wzrok, łagodzi stres, rozgrzewa, pobudza, łagodzi bóle. Jest silnym przeciwutleniaczem.
W kuchni sprawdza się w wielu różnych daniach. Można nim bardzo ciekawie aromatyzować oliwę. Wzbogaca smak focacci i pieczonych ziemniaków. Dobrze łączy się z innymi ziołami, na przykład z równie wyrazistym cząbrem, lubi towarzystwo czosnku. Wchodzi w skład ziół prowansalskich. Można nim doprawić masło ziołowe. Jest doskonały do mięs, na przykład jagnięciny czy baraniny, a także do ryb, również tych bardziej intensywnych w smaku i zapachu. Dobrze podkręca smak duszonych warzyw, głównie tych o bardziej śródziemnomorskim charakterze. Łagodzi smak strączkowych, ułatwia ich przyswajanie. Nie należy jednak przesadzać z ilością, bo w przeciwieństwie do wielu łagodniejszych ziół, w przypadku rozmarynu przesada może być bolesna w skutkach – potrawa zgorzknieje i nabierze zbyt żywicznego charakteru.
DODAJ KOMENTARZ
-
Recenzje książek kulinarnych
- Annie Hawes, Extra Virgin
- Carla Bardi, Oliwa - Historia. Zdrowie. Smak.
- Beth Elon, Smakując Toskanię. Apetyczna podróż po magicznych włoskich zakątkach.
- Frances Mayes, Codzienność w Toskanii
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Orvieto. Miłość w Umbrii.
- Giulia Scarpaleggia, Kocham Toskanię
- Suzanne Carreiro, Sekrety domowej kuchni Włochów
- Matthew Fort, Słodki jak miód, kwaśny jak cytryny
- Marlena de Blasi, Smaki południowej Italii
- Gino D’Acampo, Włoskie dania makaronowe
- 222 łatwe przepisy kuchni włoskiej, Akademia Barilla
- Cristina Bottari, MammaMia. Prawdziwa kuchnia włoska
- Laura Zavan, Gotowanie krok po kroku. Kuchnia włoska
- Tracey Lawson, W miasteczku długowieczności. Rok przy włoskim stole
- Beth Elon, Smakując Toskanię
- Penelope Green, Na północ od Capri
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Toskanii
- Matthew Fort, Apetyt na Italię
- Frances Mayes, Pod słońcem Toskanii
- David Shalleck, Erol Munuz, Śródziemnomorskie lato
- Donna Leon, Roberta Pianaro, Szczypta Wenecji, czyli ulubione dania komisarza Brunettiego
- Dave deWitt „Kuchnia Leonarda da Vinci. Sekretna historia kuchni włoskiej”
- Małgorzata Caprari „Kuchnia włosko-polska i polsko-włoska dla początkujących”
- Diane Holuigue „Księga smaków Toskanii”
- Sophie Braimbridge „Kuchnia włoska”
- Tessa Capponi-Borawska “Moja kuchnia pachnąca bazylią”
- Nigella Lawson „Nigellissima. Włoskie inspiracje”
- Miriano Baldacci „Kuchnia Miriano. Toskańska radość gotowania”
- Elena Kostioukovitch „Sekrety włoskiej kuchni”
- Jamie Oliver „Włoska wyprawa Jamiego”
-
Produkty włoskie
- Brunello di Montalcino
- Ricotta
- Liquore Strega
- Szynka San Daniele
- Mascarpone
- Limoncello
- Pecorino
- Lardo
- Radicchio
- Szparagi
- Guanciale
- Nebbiolo
- Branzino
- Grappa
- Cantucci
- Roszponka
- Oregano
- Rozmaryn
- Bazylia
- Gorgonzola
- Fenkuł
- Bakłażan
- Soczewica
- Mozzarella
- Farro
- Karczochy
- Chianti
- Oliwa z oliwek, smak południowego szczęścia
- Pikantny charakter parmezanu
- Królowa rukola
-
Kuchnie regionalne
- Kuchnia Sardynii
- Kuchnia Apulii
- Kuchnia Abruzji i Molise
- Kuchnia Doliny Aosty
- Kuchnia Marche
- Kuchnia Trydentu - Górnej Adygi
- Kuchnia Piemontu
- Kuchnia Ligurii
- Kuchnia Friuli - Wenecji Julijskiej
- Kuchnia Lombardii
- Kuchnia Sycylii
- Kuchnia Wenecji
- Kuchnia Kampanii
- Kuchnia Kalabrii
- Kuchnia Toskanii
- Kuchnia Umbrii
- Kuchnia Lacjum
- Kuchnia Emilii-Romanii