Marche to kraina urokliwa, niezwykle piękna i zróżnicowana. Są tu malownicze wzgórza, gęste lasy i bezpośredni dostęp do morza. Nic dziwnego, że i tutejsza kuchnia może zaspokoić rozmaite gusta. Jada się tu niedrogo, ale potrawy bywają bardziej wyszukane niż u sąsiadów. W trattoriach nadmorskich pojawia się mnóstwo ryb, im bliżej lasów, tym więcej na stołach gości mięs, w tym także dziczyzny.
Dawnymi czasy w miasteczku Urbino kwitło życie dworskie i kultura wyższa promieniowała na całą Italię. Wykwintne maniery, wyrafinowane smaki, życie pełne elegancji i kultury – to wszystko nie mogło pozostać bez wpływu na miejscową kuchnię. Mimo dość prostego jedzenia na co dzień w tutejszym menu pojawiają się też dania pełne kulinarnego przepychu, na przykład lasagne przygotowywane „na bogato”, z wieloma rodzajami mięs i całą masą rozmaitych dodatków. Wiele mięsnych dań to też tak naprawdę pozostałość po złotych czasach Urbino, gdy nie liczono się z kosztami i na stołach mogły pojawiać się składniki z wyższej półki.
Bogata jest też słynna, zawiesista i pełna smaku zupa rybna z Ankony. Ma wiele wersji, tak naprawdę każda lokalna gospodyni przygotowuje ją nieco inaczej. Podstawą jednak jest wiele różnych odmian ryb, im więcej, tym lepiej, tym ciekawszy i głębszy będzie jej smak. Do tego oczywiście warzywa, pikantne peperoncino, natka pietruszki i ocet winny, dla zaostrzenia smaku. Kiedyś do zupy wrzucano wszystko to, co po połowach pozostało rybakowi niesprzedane, mniej okazałe rybki i owoce morza, które nie zainteresowały nabywców. Gęsta zupa za każdym razem była pewną niespodzianką.
Wśród serów króluję w Marche oczywiście sery owcze, pecorino. W tym między innymi słynny pecorino in fossa, czyli dołowany. Na wiosnę produkuje się ser pecorino, następnie latem dojrzewa on na świeżym powietrzu, łapiąc co najlepsze z otoczenia. W sierpniu wykopuje się specjalne doły (w miejscowościach Talamello i Sogliano w wulkanicznych skałach osadowych o specjalnych właściwościach). Ściany dołów wypala się, całość wykłada słomą i składa się w nich serki pecorino, wcześniej owinięte liśćmi i włożone do bawełnianych worków. Doły zasypuje się i czeka trzy miesiące. Po wyjęciu serki mają niepowtarzalny smak, zdecydowanie wart spróbowania. Inny lokalny ser owczy to pecorino alle vinacce, czyli dojrzewający w beczkach po czerwonym winie. Grzech byłoby nie spróbować.
Wśród wędlin warto zwrócić uwagę na ciauscolo, czyli podsuszaną i dojrzewającą wieprzowinę z tłuszczem, czosnkiem, koprem włoskim i skórką pomarańczową. Nie można też pominąć Prosciutto di Montefeltro z mięsa żyjących na wolności czarnych świń. Szynkę tę przed wędzeniem przemywa się octem i naciera pieprzem, co zdecydowanie wpływa na jej ostateczny smak.
Miejscowym specjałem są też oliwki faszerowane z Ascoli Piceno, lepiej znane jako olive all’ascolana. Przygotowanie tej przystawki jest bardzo pracochłonne, ale warte zachodu. Oliwki faszeruje się masą mięsną z przyprawami, następnie panieruje i smaży. Przekąska naprawdę doskonała. Mieszkańcy Marche w ogóle lubią dania faszerowane, w miejscowym menu nie brak potraw, w których coś się faszeruje – warzywa, mięsa, owoce morza. To doskonały sposób na sprawienie, by tanie składniki zmieniły się w wykwintne danie.
A na deser kieliszeczek likieru anyżowego i na przykład caciuni, słodkie pierożki nadziewane serem. Tak, Marche naprawdę potrafi rozpieścić podniebienie. Warto zajrzeć do miejscowej kuchni.
DODAJ KOMENTARZ
-
Recenzje książek kulinarnych
- Annie Hawes, Extra Virgin
- Carla Bardi, Oliwa - Historia. Zdrowie. Smak.
- Beth Elon, Smakując Toskanię. Apetyczna podróż po magicznych włoskich zakątkach.
- Frances Mayes, Codzienność w Toskanii
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Orvieto. Miłość w Umbrii.
- Giulia Scarpaleggia, Kocham Toskanię
- Suzanne Carreiro, Sekrety domowej kuchni Włochów
- Matthew Fort, Słodki jak miód, kwaśny jak cytryny
- Marlena de Blasi, Smaki południowej Italii
- Gino D’Acampo, Włoskie dania makaronowe
- 222 łatwe przepisy kuchni włoskiej, Akademia Barilla
- Cristina Bottari, MammaMia. Prawdziwa kuchnia włoska
- Laura Zavan, Gotowanie krok po kroku. Kuchnia włoska
- Tracey Lawson, W miasteczku długowieczności. Rok przy włoskim stole
- Beth Elon, Smakując Toskanię
- Penelope Green, Na północ od Capri
- Marlena de Blasi, Tysiąc dni w Toskanii
- Matthew Fort, Apetyt na Italię
- Frances Mayes, Pod słońcem Toskanii
- David Shalleck, Erol Munuz, Śródziemnomorskie lato
- Donna Leon, Roberta Pianaro, Szczypta Wenecji, czyli ulubione dania komisarza Brunettiego
- Dave deWitt „Kuchnia Leonarda da Vinci. Sekretna historia kuchni włoskiej”
- Małgorzata Caprari „Kuchnia włosko-polska i polsko-włoska dla początkujących”
- Diane Holuigue „Księga smaków Toskanii”
- Sophie Braimbridge „Kuchnia włoska”
- Tessa Capponi-Borawska “Moja kuchnia pachnąca bazylią”
- Nigella Lawson „Nigellissima. Włoskie inspiracje”
- Miriano Baldacci „Kuchnia Miriano. Toskańska radość gotowania”
- Elena Kostioukovitch „Sekrety włoskiej kuchni”
- Jamie Oliver „Włoska wyprawa Jamiego”
-
Produkty włoskie
- Brunello di Montalcino
- Ricotta
- Liquore Strega
- Szynka San Daniele
- Mascarpone
- Limoncello
- Pecorino
- Lardo
- Radicchio
- Szparagi
- Guanciale
- Nebbiolo
- Branzino
- Grappa
- Cantucci
- Roszponka
- Oregano
- Rozmaryn
- Bazylia
- Gorgonzola
- Fenkuł
- Bakłażan
- Soczewica
- Mozzarella
- Farro
- Karczochy
- Chianti
- Oliwa z oliwek, smak południowego szczęścia
- Pikantny charakter parmezanu
- Królowa rukola
-
Kuchnie regionalne
- Kuchnia Sardynii
- Kuchnia Apulii
- Kuchnia Abruzji i Molise
- Kuchnia Doliny Aosty
- Kuchnia Marche
- Kuchnia Trydentu - Górnej Adygi
- Kuchnia Piemontu
- Kuchnia Ligurii
- Kuchnia Friuli - Wenecji Julijskiej
- Kuchnia Lombardii
- Kuchnia Sycylii
- Kuchnia Wenecji
- Kuchnia Kampanii
- Kuchnia Kalabrii
- Kuchnia Toskanii
- Kuchnia Umbrii
- Kuchnia Lacjum
- Kuchnia Emilii-Romanii